Kroatië - Bosnië

De deur valt achter ons in het slot...de vakantie is begonnen. Het is nog erg vroeg wanneer we richting Kroatië vertrekken. 

Na 3 dagen reden we Oost-Kroatië binnen. We waren al gewaarschuwd dat het met campings in het oosten barre slecht gesteld was. Maar we hadden gelezen dat we in Lonja, nabij het natuurpark Lonjskopolje konden kamperen dus daar maar eens gekeken. En dat kon...geen warm water, geen douche, geen animatieteam en geen andere campinggasten. Maar wel een gigantisch gastvrij gastgezin. We hebben onze kampeerbus geïnstalleerd op het grasveldje, onder de appelboom, naast het varkenshok.
Vanuit hier zijn we naar Sisak geweest. Deze stad viel erg tegen, een industriestad met weinig bezienswaardigheden. We hebben hier in Lonja geweldige dagen gehad en de kinderen hebben hier genoten. Zij beweerden zelfs dat dit de mooiste camping van deze vakantie was. We waren in deze omgeving snel uitgekeken en vanuit het verdere oosten kregen we het bericht dat daar echt geen campings waren. De drie die er moesten zijn waren allen gesloten. We hebben ons reisplan gewijzigd en zijn vanuit Lonja weer verder gereisd. Bij Bosanska Dubica zijn we Bosnië ingetrokken. Al gauw bleek dat onze navigatie niet echt op de hoogte was van de wegen in Bosnië dus werd het voor ons weer ouderwets kaart kijken. En dat is in een land met het cyrillisch schrift best een uitdaging.

Vanaf de grens eerst naar Banja Luka en van daaruit de Vbras canyon doorgereden. Het water van de Vbras was helderder dan het water uit de kraan in Lonja (dat was de laatste dag nl zwart). Een mooie kloof die ons in de stad Jajce bracht. Hier was een grote camping met west Europeze prijzen. Dat hadden we hier toch niet verwacht. Het stadje Jajce is een mooi stadje. Boven de stad uit prijkt een kasteel. Verder zijn er nog vele andere mooie gebouwen. Hier zagen we ook nog de sporen van de oorlog van  1991-1995. Veel huizen met gaten in de muren of hele huizen die vervallen zijn en monumenten die herinneren aan deze periode.
Vanuit Jajce hebben we de route vervolgd naar Sarejevo. Het werd weer een prachtige route door mooie natuur en landschappen. Bij Travnik zijn we nog omhoog geweest vanwaar je een prachtig uitzicht had. Het bleek dat wij een vrij algemene route door Bosnië hadden gekozen. En aangezien Bosnië niet rijk bezaaid is met campings kwamen we op de camping in Sarejevo verscheidene mensen tegen die ook op de vorige camping waren.
Sarejevo, een stad met huizen en met kruizen. Gigantische begraafplaatsen klimmen tegen de hellingen rondom de stad omhoog en ook in de stad, al die herinneren aan de oorlog. We zijn ook nog naar een waterval geweest in de omgeving van Sarejevo. Het was een kilometer of 3 lopen. Het pad begon breed maar eindigde in een smal steil pad naar beneden. Een hoge waterval waar meer nevel dan water af kwam.
Nabij het vliegveld hebben we een bezoek gebracht aan de "tunnel of life". Hier was een museum over de burgeroorlog en een stukje van de tunnel die gegraven was vanuit de stad tot achter de linies. Indrukwekkend!
Na twee dagen in Sarejevo en omgeving zijn we weer verder gegaan. In tegenstelling tot wat de meeste mensen doen zijn wij nog wat oostelijker gegaan richting Monte Negro, naar het plaatsje Foca. Het werd weer een mooie route langs water, over een weg langs prachtige rotspartijen. Onderweg nog verkoeling gezocht in het heldere water van de rivier.  Vanuit Miljevina hebben we de oude weg naar Foca genomen. Geen beste weg, maar deze weg zou ons leiden naar piramides. Niet wetend wat we zouden aantreffen zijn we de weg opgegaan. We kwamen bij unieke door de natuur geschapen rode zandpiramides die ontstaan zijn door erosie.

 Ondanks dat het niet veel kilometers waren vandaag hebben we toch een lange dag gehad en kwamen we ´s avonds aan op de camping in Foca. Een kleinere camping langs de rivier Drina met een gastvrije campingbaas. Elke dag bedacht hij iets waarmee hij ons kon verrassen. Het viel ons wel op dat de mensen hier vriendelijker waren dan in het noorden van Bosnië. De verklaring die wij kregen was dat hier Kroatische Bosniërs leven terwijl in het noorden meer Serviërs zaten. We hebben hier veel gehoord over de oorlog. Een onderwerp wat hier met de Bosniërs zelf niet besproken kan worden.
Vanuit de camping werd een rafttocht over de Tara georganiseerd. De weg hiernaartoe was erg bijzonder. Zowel bijzonder mooi als bijzonder slecht en smal, terwijl het een normale doorgaande weg is.
Nu we toch zo dicht bij de grens zitten besloten we om onze reis nog een beetje bij te stellen en die ook nog door Monte Negro te laten lopen. Daar kregen we geen spijt van. We hebben dezelfde weg genomen als waar we langs kwamen voor het raften. De weg werd na de grens al snel beter en ook mooier. Wat een geweldige prachtige adembenemende canyon. Steile wanden naar beneden en onder in helder bijna fluoriserend blauw water. Alsof je zo een reclame folder inreed.

We hebben deze weg verlaten en hebben de hoogte opgezocht. Een hele andere maar geen minder mooie omgeving. Kale vlakten met grote rotsen.  Bijna 2000m boven zeespiegel. Ook hier weinig toerisme. Maar wel goed een camping kunnen vinden, althans er stond een groot bord camping langs de weg. Maar de eigenaar bleek niet goed te begrijpen wat wij wouden. Onder veel belangstelling van de mensen daar onze kampeerbus uitgestald. Zelfs het keukenpersoneel legde hun werk ervoor neer.
De volgende ochtend hebben we de baai van Cotor bezocht. Voor we bij de baai waren zijn we eerst naar een fort geklommen vanwaar we een prachtig uitzicht hadden over de baai. De bedoeling was om hier het weekend over te blijven, maar helaas reden we ´s avonds de grens alweer over naar Kroatië. In de hele baai geen camping te vinden. Vandaar dat we aan het eind van de middag de veerboot naar de andere kant van de baai hebben genomen. En toen begon de gevreesde drukte. Grote drukke campings, zinderende hitte en een prachtige kust.

Via de kust hebben we de reis naar boven voort gezet. De boekjes hebben niet gelogen. De kust was erg mooi. We hebben nog een dag door gebracht in het National Park Krka. Een prachtig park waar je zeker een dag zoet bent. Grote watervallen, veel water en schaduw, een museum en zwemmen onder de watervallen. Het water is zo helder dat je de vissen gewoon ziet zwemmen. Helaas weten de Kroaten wel hoe ze geld moeten verdienen, de entreeprijs van het park was fors. Trouwens de campingprijzen hier zijn ook fors. Voor 1 nacht op de camping in Kroatië kunnen we in Frankrijk bijna drie nachten staan.
Op de terugreis hebben we Italië nog meegepakt en in Oostenrijk de Grossglockner mee genomen. Het temperatuur verschil was wel erg groot. Van 40°C in Kroatië naar hooguit 15°C op de Grossglockner. Hier waren we niet op gekleed.
Na 3 weken en ruim 7000 kilometer ontsloten we weer onze voordeur van het huis en was de vakantie weer voorbij.