Ierland

De voorbereidingen begonnen voor ons vroeg. De boot werd al in januari geboekt terwijl de vakantie pas eind juli was. Maar zo konden we gebruik maken van de vroegboekkorting wat toch aanzienlijk scheelde in de prijs.

Op 25 juli was het dan zover.

In Hoek van Holland zijn we op de boot gestapt naar Harwich waar we na zes en een halve uur aankwamen. Bij Harwich hadden we een camping gevonden. Deze hadden we thuis al opgezocht want we kwamen pas om half 8 in Engeland aan.  De volgende dag stond er een lange saaie rit naar Liverpool op het programma want daar vandaan zou de ferry naar Dublin vetrekken. Hier was het minder makkelijk om een camping te vinden. We werden ergens tussen een paar stacaravans weg gestopt. 

Het was maar voor een korte nacht, want onze wekker zou de volgende dag om 6 uur gaan.  Het gaf nog wel wat problemen om ´s ochtends vroeg van de camping af te komen. Onze buurman was ´s nachts laat terug gekomen en had zijn dikke Mercedes voor onze enige mogelijkheid om van ons plekje af te komen neergezet. De volgende ochtend bleek desbetreffende man niet zo heel sympathiek en moesten andere campinggasten hun autos verplaatsen zo dat wij de camping konden verlaten. We hebben deze schone taak mooi bij de eigenaresse van de camping neergelegd. Dan hoeven we zelf geen stennis te schoppen op de camping in deze vroege uurtjes. 

Na al die continatie waren we toch nog op tijd voor de boot. Maar deze vertok pas twee uur later dan gepland. Een storing op het garagedek. Maar gelukkig waren wij goed voorbereid en hadden we, zoals het goede Nederlanders betaamd, onze koffie en broodjes bij ons. Het viel ons wel op dat iedereen die boven kwam direct aanviel op het buffet. Later begrepen we dit wel, want het bleek dat het een tocht was inclusief maaltijden en drinken. Dus ook wij vielen aan op het buffet...

De overtocht naar Dublin duurde acht en een half uur.

We hadden in Dublin afgesproken met mensen die we een aantal jaren geleden tijdens onze vakantie in Frankrijk hadden ontmoet, maar we hadden verder geen telefoonnummer van hen. Alle contacten thuis verliepen via mail, maar op vakantie hebben wij geen internet. Zoals we al vreesden waren zij vertrokken toen wij aankwamen. Uiteindlijk hebben we een telefoonnummer kunnen achterhalenen konden we bellen. Zij begrepen maar niet waar wij bleven en waren op ziekenbezoek gegaan bij iemand.

Onze eerste nachten  zouden we met hen in de Wicklow Mountains doorbrengen. Zij hebben daar een vakantiehuisje. Nadat een groot hek voor ons geopend werd konden we via een lange weg het huisje bereiken. Het  was niet meer dan een hut van groene golfplaten, maar uiterst knus. Het huisje droeg de naam "Hillcot". 

We hebben daar een paar heerlijke dagen gehad waarbij we door de Wickow Mountains hebben gewandeld, hebben gezwommen in het Lough Dan (waar op dat moment de set van de film Vikings was opgezet), pannekoeken en thee gemaakt op een vuurtje langs de kriek en op het strand, vossen en herten hebben gezien en heerlijk tot rust zijn gekomen. 

Toen onze tijd er hier op zat zijn we vertrokken met als doel wat zuidelijker te komen. We hebben ons broodje gegeten bij Rock de Dunamase een ruine van een kasteel uit de 12e eeuw. Toen we uit zouden stappen om te eten stortte zich een hoosbui over ons heen. Dus het broodje eerst maar in de camper opgegeten en vervolgens de regenponchos aan om toch nog even het kasteel te bezichtigen. De bui was  al vlot weer vertrokken en de zon liet zijn stralen weer zien. Het kasteel lag op een hoogte en een prachtig uitzicht over de vlakke omgeving liet zich ontdekken.

 ´s Avonds kwamen op een boerderijcamping terecht bij Kings Yard bij Knocknagally. We hadden deze plek opgedaan via een lijst met camperplaatsen die bij de voorbereiding van de vakantie op internet hadden gevonden. De weg erheen was smal en we kwamen geen bordjes tegen en niets wees er op dat we daadwerkelijk bij een overnachtingsplaats terecht zouden komen. Maar uiteindelijk aan het einde van de weg was er toch een boerderij met een soort van camping waar vandaan er mogelijkheden waren tot wandelen. Wij hebben van deze mogelijkheid afgezien omdat de weersvoorspellingen erg slecht waren.

De volgende ochtend waren we vlot opgebroken aangezien we met ons allen in de camper hadden geslapen. Op de weg terug kwamen we tegenover een kudde koeien te staan. Wij keken naar hen, zij keken naar ons. Wij konden niet aan de kant op deze smalle weg en zij gingen ook niet aan de kant....

Het doel van deze dag is de Ring of Kerry bereiken. 

Het weer was druilerig en nat  wat ons de hele dag wat in de auto hield. Uiteindelijk in het Killarny National Park hebben we ondanks de regen toch nog even langs het Lough Learne gewandeld. Helaas was door het druilerige weer ook weinig van de omgeving te zien. Alles bleef verscholen achter laag hangende wolken. De rivier die we kruiste bulderde naar beneden. In Sneem hebben we nog even door het dorpje gewandeld.

 Het zag er gezellig uit, maar vanwege de nattigheid zijn wij vlot weer door gegaan en zijn we verder gereden over de Ring of Kerry. We konden s avonds niet echt een camping vinden en hebben ons kampeerbusje tussen de grote campers neergezet langs de kust bij Ballinskelligs. Dit was een parkeerplaats met toiletgelegendheid welke als camperplaats stond genoteerd. De zee had hoge golven en de wind waaide behoorlijk, maar het weerhield de kinderen  er niet van om even pootje te baden. En het was ook prima weer om de vlieger de lucht in te laten. Nadat we uitgewaaid waren op het strand hebben we onder de luifel ons potje gekookt. 

Vervolgens zijn we vroeg onder de wol gegaan. De volgende ochtend was ik als eerste wakker. Alles lag nog in diepe rust en van die gelegenheid maakte ik nog even gebruik om nog even te genieten van de wind en de vlieger. Tijdens ons ontbijt stroomde de parkeerplaats tot onze stomme verbazing helemaal vol met auto´s waaruit mensen stapten in zwemkleding. De zon had wel is waar even één straal door de wolken gestoken, maar dit was niet noemenswaardig en al helemaal niet zoveel dat je spontaan zin kreeg om te gaan zwemmen. Toen wij uit nieuwsgierigheid over de duin keken zagen we dat de zwemlessen waren begonnen.

Vanaf het strand zag je de wolken  vanaf de bergen over land naar de kust toe rollen en in die wolken zat regen, veel regen, heel veel regen. Vandaag hadden we een wandeling gepland van 9 kilometer langs The Glen of St Finan´s Bay.

The Glen of St Finan's Bay is een deel van de kust van Zuid-West Kerry met spectaculair uitzicht over de Skellig-eilanden. Na honderd meter konden we de schoenen omkeren om het water er uit te laten lopen. Ook een poncho was niet bestand tegen deze hoeveelheid regen. Aangezien we toch al nat waren hebben we besloten om de wandeling wel uit te lopen. Door de dikke wolken zagen we niet precies waar we liepen of heen moesten. Toen de wolken op een gegeven moment even optrokken keken we pal naast ons in een diepte de zee in. We bleken langs een steile cliff te wandelen. Maar de wolken kwamen ook snel weer terug en de steile helling was weer verdwenen. Het spectaculaire uitzich op de Skellig eialnden hebben we niet gezien. Heel vaag in de verte hebben we wel de schimmen gezien van de eilanden.  Terug bij de auto hebben een waslijntje door de camper gespannen en al het natte spul uit gehangen. En toen de kachel omhoog in de hoop dat alles zou drogen met zwaar beslagen ruiten tot gevolg. Via een prachtige route zijn we naar Adare gereden. Soms werd het weer wat lichter in de lucht en hadden we prachtige uitzichten over zee en over land.  Bij Adare zijn we op een camping terecht gekomen. Hier konden we eindelijk douchen, want na al dat vrij kamperen was dat er niet van gekomen. Al het natte spul konden we nu ook mooi uithangen, al was het weer nog niet helemaal droog. 

De volgende ochtend werden we verrast door een stralend zonnetje. Dat konden we wel goed gebruiken. Nadat we Adare met zijn mooie huisjes, de gele  pub en zijn  middeleeuwse kerken en kasteel hebben bekeken zijn we richting de Cliffs of Moher gegaan. 

In Doolin vonden we een camping naar tevredenheid met zicht op de Cliffs of Moher. Tijdens het rondje wandelen ´s avonds zagen we de buien over zee trekken. Zo zagen we Cliffs en zo waren ze verdwenen om vervolgens toch weer te voorschijn te komen. De volgende dag de Cliffs of Moher ook bezocht. We zijn niet bij het meest toeristische deel geweest. We zijn een stukje door gereden en hebben daar de auto geparkeerd bij een boerderij. Van daaruit zijn we gaan lopen langs de kliffen.

Vanuit de Cliffs of Moher zijn we naar Kilfenora gereden. Kilfenora is het dorpje wat bekend staat om zijn Keltische kruizen. De bekendste is het Doorty Cross uit de 8e eeuw. Deze staat in the Lady Chapel.

De route vervolgde zijn weg door de Burren. Dit bijzondere landschap bestaat kalksteen en in de geulen kloven groeien allerlei bijzondere plantjes en dieren. In de Burren zijn vele archeologische monumenten. Zo heb je verschillende dolmen met als bekendste de Poulnabrone Dolmen. 

Dit grafmonument diende als graf voor 33 doden. Aan het einde van de dag weer terug gekeerd naar de camping in Doolin. We troffen het, want dit was de drukste nacht van het jaar. Alle Ieren hebben vakantie gekregen en zijn massaal op vakantie gegaan. Maar dit mocht de pret niet drukken. Tussen die gezellige drukte hebben we heerlijk genoten van een Guiness, het traditionele bier van Ierland en de mensen die druk doende waren met het opbouwen of manoeuvreren van hun onderkomen voor die nacht. 

We zijn de volgende dag langs de kust door de Burren weer verder gereden.

Het was prima weer. Zelfs zo mooi dat we bij Fanore besoten om wat  tijd aan het strand door te brengen met vliegeren en zwemmen. Het strandavontuur duurde iets langer dan gepland waardoor we op een zeer ongelukkig moment  langs Galway kwamen. Eigenlijk hadden we deze stad nog wel willen bezoeken, maar vanwege de tijd besloten we het bij alleen LPG tanken te houden en toch maar door te gaan. Bij Spiddle kwamen we op een camping te staan.

We hebben de volgende dag de kustweg door het ruige Connemara gereden. Dit was een prachtige weg door allemaal kleine dorpjes en veel kleine baaien en kleine eilandjes voor de kust. In een van deze baaien hebben we onze middagmaaltijd genuttigd. 

Het was meer dan een kilometer lopen naar het water. De kinderen hadden hier niet zoveel trek in aangezien er op het strand ook al van alles te zien was. In de kleine poelen leefden tussen het zeewier allemaal soorten krabbetjes en kreeftjes en zwommen er kleine visjes. Ook lagen er allemaal schelpjes en schaaldiertjes. Connemara is een prachtige omgeving, afgelegen met kleine dorpjes en een grillig turflandschap welke begraasd worden door witte langharige schapen met zwarte kop en karakteristieke horens. 

We zijn vervolgens weer langs de kust door gereden en op aanraden van onze Ierse kennissen bij Ballynakill nog op een strandje geweest. Zij gaan hier vaak heen om te schilderen en te tekenen en tot rust te komen. Een mooi rustig strandje maar helaas liet het weer te wensen over en maakte de harde wind dat we niet verder het water in konden dan met de voeten. We zagen de buien over het water heen jagen. Van hieruit zijn we via Kylmore Abbey naar een camping in Gowlawn gereden. De camping was duur en het sanitair was niet schoon maar de plek was adembenemend. We stonden boven aan een klif met prachtig uitzicht op zonsondergang op zee. 

Beneden spoelde het water tegen de rotsen. We zagen de buien over het water voorbij trekken en terwijl het water afnam kwamen overal rotsen tevoorschijn op een heel mooi groot strand.

Vanuit dit gebied zijn we het binnenland weer ingereden. Bij Meelick stond een round tower. Deze toren is 21 meter hoog en gebouwd tussen 923 en 1013 n. Chr. De deur van deze vluchttorens zit ver boven de grond. De mensen uit de omgeving gingen er waarschijnlijk met een touwladder in en haalden vervolgens de ladder binnen. Om de toren lag een kerkhof met allemaal Keltische kruizen. Die zie je hier eigenlijk op alle kerkhoven wel staan. Bij Sligo hebben we de kust weer op gezocht en zijn we via de kust verder gereden. 

Bij Mullaghmore was het uitzicht over het water prachtig. Langs de kust grote rotsen en langs de kust stond een groot kasteel. We zijn hier naar beneden geklauterd om nog even bij het water te kijken. Wat kan een mens zich dan klein voelen tussen die grote platen rots en die wijde zee. Tussen de rotsen leefde van alles aan krabbetjes, kreeftjes en mosselen. De golven rolden steeds over de rotsen heen en wij moesten steeds op tijd zorgen dat we weg waren.

De weg volgend bracht ons bij  het Creevykeel Court Tomb. Dit is een van de beter bewaarde court tombes van Ierland en dateert uit de Neolithische periode (4000-2500 v.Chr. )

In Ballyshannon zijn we op een camping beland. De prijzen in Ierland voor campings liggen wel hoog. We hebben hier de hele avond regen gehad.

Van de campingbaas kregen we de tip om naar Slieve Legue te gaan. Deze kliffen zijn niet zo steil als de Cliffs of Moher maar wel veel hoger, nl een hoogte van 650 meter. 

We zijn hier tot een hoogte van 300 meter gewandeld. Dankzij het geocachen zijn we doorgelopen bij het punt waar de meeste mensen weer omkeren. En dat leverde een prachtig uitzicht op over het inblauwe water, de kliffen en het mooie landschap. De weg hierna toe leidde langs de Donegal Bay met ook hier prachtige uitzichten. Op de weg tussen Carrick en Teelin hebben we pauze gehouden bij "The Salmon leap", een plek waar de zalm zichtbaar tegen het water omhoog springt. Terwijl de mannen hier hun hengel in het water wierpen vermaakten de vrouwen zich met het maken van schilderijen van de bloemetjes, de omgeving en het water.

De omgeving in het Glenveagh Nationaal Park bestaat meer uit bergen, meren en bossen en was minder grillig dan de omgevingen van afgelopen dagen.  De camperplek die we hier hadden uitgezocht gaf ons een onbehagelijk gevoel. Dus toch maar besloten om door te rijden. Al spoedig kwamen we een bordje camping tegen. Die hebben we gevolgd. Via allemaal kleine weggetjes tussen stenen muurtjes kwamen we na een hele poos rijden op een mega groot bungalowpark waar we konden kamperen. Toch merkte je het niet dat het zo´n groot park was. Ons kampementje opgeslagen en vervolgens heerlijk genoten van het rustige zomerse weertje.
De volgende ochtend was het wel even anders. We werden gewekt door harde wind. De tent flapperde erover en ook de camper ging heen en weer. Met tot gevolg dat we de spullen weer nat konden inladen. Niks hier zo wisselvallig als het weer.....

Bij Londonderry zijn we de grens naar Noord Ierland over gestoken. Van de grens is weinig meer te onderscheiden.  Het plan is om de Causeway Coastal Route voor een groot deel te gaan rijden. Deze route loopt langs de kust van Noord Ierland. Het weer klaarde in de loop van de dag gelukkig wat op. De route was erg mooi. Kliffen, grote stranden en grillige kusten van kalksteen wisselden elkaar af. Strand was hier goed geregeld. De temperatuur van het water stond aangegeven en daar waar de strandwachten waren, waren stukken afgezet waar alleen gezwommen mocht worden. Bij het Dunluce Castle zijn we eruit gegaan. 

Aan de ene kant van de weg stond het kasteel waarvan tijdens het voorbereiden van een belangrijk diner de keuken met koks en dienstmeiden het water in gegleden is en aan de andere kant van de weg de restanten van een kerkje waarbij het opvallend was dat hier geen keltische kruizen op het kerkhof stonden. 
De planning was om bij de Giant's Causeway op de camperplaats te gaan staan. Maar wij konden de camperplaats niet vinden. Misschien dat de parkeerplaats als camperplaats dienst deed maar dat vonden wij te druk en ongezellig.

Dus eerst nog even naar de zeskantige stenen geweest en daarna vervolgens naar Bushmills om een camping te zoeken. Op de eerste camping was geen eigenaar aanwezig. De poort ging niet open en niemand die ons verder kon of wou helpen. Dus op naar de volgende camping. Eerst nog even bij Ols Bushmills Distillery gekeken. 

Deze oudste en bekendste whiskey stokerij van Ierland hield zijn deuren voor ons gesloten wat ons bewust maakte van de tijd. Het was al best laat op de dag dus zeker tijd voor een overnachtingsplek. De volgende camping bleek vol te zijn, ook al oogde dit niet zo. Hier was een man die ons verder kon helpen en ergens langs de kust nog een hele kleine camping wist. Hij verontschuldigde dat het maar een kleine camping was waar niks was, maar dat maakte ons juist erg blij. We volgden de aanwijzingen van de man op en kwamen bij een kleine camping achter het erf van een boerderij. Het sanitair was niet groot maar wel schoon en de prijs lag vele malen lager dan wat we op de grote camping zouden moeten betalen. Ook hier kregen we te maken met heftige regenbuien. Het water zagen we door de tent lopen met als gevolg alles weer nat in de bus.

Ballingtoy had een schilderachtig haventje. 

In dit kleine haventje met zijn prachtige rotsen voor de kust die de hoge golven breken is een deel van de film Game of Thrones opgenomen.

Vervolgens doorgereden naar de Glens of Antrim. We wouden bij het Glenariff Forest Park de watervallenroute lopen. Deze moest erg mooi zijn. Daar aangekomen bleek het pad gesloten vanwege het vele water. We konden teleurgesteld weer omkeren. Een eekhoorntje in de boom was druk bezig bij zijn huisje en liet zich door ons rustig bekijken. 

We zijn doorgereden naar Glenarm. Hier stond een kasteel met muur wat er uitnodigend uitzag. Dus hebben we de bus geparkeerd en zijn hier even rond gaan kijken. De dag was al aardig gevorderd en tijdens onze wandeling zagen we dat het haventje een camperplaats was. Het zag er gezellig uit en zo besloten we dat dat onze overnachtingsplek zou worden voor de komende nacht. 

Helaas bleek dit dorp geen eetgelegenheid te hebben, dus eerst een dorpje terug gereden om daar bij een pub onze maag te vullen met een prima maaltijd. Daarna weer terug gereden naar Glenarm waar we onze camper in de haven hebben geïnstalleerd. Gedurende de avond kwamen er steeds meer grote campers bij. Het was eeen prima plek met speeltuin voor de kids, prachtig uitzicht over zee en een toiletgebouw vlakbij. Van hieruit hadden we zicht op een eiland wat bij Schotland hoort. Dit was een afstand van maar een paar kilometer.  

De volgende ochtend werden we gewekt door trommelgeroffel en fluitmuziek. Er liep een processie door het stadje heen. Later bleek dat dit de oranjemars te zijn.

Ook in Belfast kwamen we nog meer processies tegen. De sfeer hier was gespannener. Overal politie en politie helikopters. Toen wisten we nog niet precies wat er aan de hand was en dat gaf geen plezierig gevoel. We hebben tevergeefs gezocht naar een LPG tankstation en hebben de stad toen maar weer verlaten. We hadden afgesproken met onze Ierse kennissen om bij hen in Saintfield ons laatste weekend door te brengen. De volgende ochtend zijn we na een heerlijk stevig engels ontbijt naar de bergen gegaan waar we een wandeling van 9 kilometer naar Hare's Gab hebben gemaakt. 

Van hieruit kregen we een prachtig uitzicht als beloning voor de stevige klim. Die avond hebben we doorgebracht met het bekijken van foto's van de vakantie van 5 jaar geleden en de kunstwerken die dit hadden opgeleverd.

Als laatste van deze vakantie stond Dublin op ons programma. We hebben genoten van de bezienswaardigheden en de gezelligheid van deze stad, de geweldige Disneywinkel (m.n. de kids genoten hiervan), de mooie zandsculpturen bij het kasteel  en tot slot van een Guiness in de rode pub, dé pub van Dublin.

De volgende ochtend vertrok onze ferry inclusief de maaltijden om 9.00 uur richting Liverpool. Op de terugweg van Liverpool naar Harwich hebben we Camebridge nog even aangedaan.

En nog een dag later voeren we ons eigen landje weer binnen waar we na de laatste 200 kilometers weer ons eigen huis zonder wielen binnen wandelden.