Het weer in Nederland in ieder geval niet. Tussen de heftige regen en onweersbuien door pakken we de auto in en na een korte nacht vertrokken we dan om 7.00 uur in de ochtend richting Frankrijk.
Toch bleek onze dag van vertrek een warme dag. De autothermometer gaf op een gegeven moment 39°C aan. Binnen in de auto merkten we hier weinig van. Het werd anders toen we in Duitsland een plekje zochten om onze lunch te houden. We zaten net in een omgeving waar een rustig plekje vinden niet zo eenvoudig bleek te zijn. Dus streken we neer in de schaduw van een windmolen. Dit jaar hadden we besloten om een keer niet de standaard route naar het zuiden te nemen maar om bij Venlo de grens over te gaan en door Duitsland en Luxemburg te rijden. Dit schoot niet echt op. Al filerijdend zijn we Luxemburg doorgereden.
Uiteindelijk kwamen we bij Charnes (Frankrijk) op een camping aan de Moezel terecht. De kinderen konden hier lekker in het water verkoeling zoeken en wij konden bij komen van deze eerste vakantiedag.
Nadat we de volgende ochtend onze ochtendwandeling naar de bakker hadden gemaakt, hebben we koers gezet naar de camping in Lods. Op deze camping in de vallei van de Loue hebben we eerder gestaan en dat was ons zeer goed bevallen. Voor ons een reden om dit als doel te hebben om het weekend over te staan. De camping was weinig veranderd maar helaas bleek de vuurplaats verdwenen. Een kampvuurtje zat er niet meer in, dus de barbecue maar aan gestoken. Verder was het hier heerlijk rustig. Tot dat 's avonds de bui los barstte. Een dikke donderbui denderde door de vallei heen en maakte dat onze nacht kort en onrustig was.
Van onze eerdere periode op deze camping herinnerden we ons nog een grot boven de camping waar destijds onderzoeken gedaan werden. Deze zondag hebben we gepland om naar deze grot te wandelen. In onze beleving was dit wel een paar uur vullend. Maar dan blijkt dat onze herinneringen iets vervormd waren, want met 10 minuten stonden we bij de grot. In de grot was het aangenaam koel en donker. Het duurde even tot onze ogen gewend waren en we de stalactieten, stalagmieten en het naar beneden druppelend water zagen.
Via Zwitserland zijn we overgestoken naar de Franse Alpen. Geneve blijkt geen aanrader in de spits. De Route Grande Alps begint officieel in Thonon les Baines maar wij zijn vanwege de tijd doorgereden naar Taninges waar we de camping opzochten. Dit was een grote maar rustige camping met prima sanitair en vriendelijke mensen.
Samen met de kinderen hebben we een score lijst gemaakt van de campings die we deze vakantie aan zullen doen. Grappig om te zien dat een ieder zijn eigen dingen belangrijk vindt aan een camping en dat kinderen op hele andere dingen letten dan volwassenen.
De Route Grande Alps is het uitgangspunt van onze reis naar het zuiden al zullen wij hier en daar wat afwijken van de route.
Nadat we de volgende ochtend tijdens een ochtendwandelingetje brood in het dorp hadden gehaald hebben we onze spulletjes weer bij elkaar geraapt en zijn we weer verder getrokken. Ons doel voor deze dag was een camperplaats bij Chapieux. Hier zouden we broer en schoonzus met de kinderen treffen. Aangezien de afstand niet zo heel groot was hebben we een uitstapje richting de Mont Blanc gemaakt.
Want als je dan toch in de buurt bent moet je daar toch ook even heen. Chamonix bleek een erg drukke plaats wat ons helemaal niet trok. We zijn door gereden en hebben een eindje verderop een afslag genomen het bos in. Uiteindelijk kwamen we bij een hutje waar we ons broodje konden eten en ondertussen konden genieten van een prachtig uitzicht op de Mont Blanc. Hier stond een heerlijk briesje wat voor aangename verkoeling zorgde op deze warme dag. Na het eten hebben we nog even een stukje doorgewandeld voor een nog mooier zicht op de hoogste berg van Europa.
De top van de Mont Blanc was helemaal vrij. Vervolgens hebben we koers gezet richting Les Chapieux. We kwamen over de bergpas Cormet de Roselend met een hoogte van 1967m en een mooi uitzicht over Lac de Roselend. De weg kronkelde door en al kronkelend kwamen we op onze overnachtingsplaats. We waren de eersten. Een prachtige camperplaats op ca 1500 meter hoogte waar zowel camper als tent welkom is. Er overnachten hier veel bergwandelaars. Bij de plek zat een VVV met toiletvoorziening met stromend water en de boerderij bij de camperplaats verkocht brood.
De lucht begon behoorlijk te betrekken en toen de rest gearriveerd was en de tent net op de grond uitgespreid had om op te zetten barstte de bui los. Wat een timing! Maar toen alles stond kwam de zon er weer bij en konden we weer ons dingetje doen.
Onze buurman kwam op een gegeven moment met een heel relaas in het Frans. Hij keek niet echt vriendelijk. Wij hebben zijn relaas aan de hand van de woorden die we begrepen maar uitgelegd als dat hij de volgende ochtend vroeg wou vertrekken en daarvoor nog een duik in de beek wou nemen en of wij wel stil wouden zijn. Tja, veel herrie hadden we niet. We wisselende bij het kampvuur alleen onze belevenissen tot nu toe uit.
De volgende ochtend bleek onze uitleg ook niet helemaal juist want desbetreffende buurman was niet voor 7 uur in de beek aan het zwemmen maar lag nog op een oor toen wij om acht uur wakker werden.
Het was een frisse ochtend waarbij de lange broek en de trui aanbleven. Een prima temperatuur om een wandeling te maken waarbij we onderweg een aantal bergmarmotten tegenkwamen.
In de loop van de dag klaarde het weer steeds meer op met als gevolg dat we de dag afsloten met een knal rode huid.
De volgende dag hebben we onze route vervolgd en hebben we de grens met Italië gepasseerd via de Col petit St. Bernhard om vervolgens ook weer om te keren want we zouden de Franse Alpen doen deze vakantie. De Col op een hoogte van 2188 meter viel ons wat tegen. Het gaf niet het weidse uitzicht waarop we gehoopt hadden. Wel hebben we hier even in de sneeuw gelegen, de eerste sneeuw deze vakantie van dichtbij.
De volgende bezienswaardigheid zou een enorme schildering zijn op de stuwdam bij Val d'Isere. Althans, dat stond in de boekjes. Wanneer je goed zag kon je vaag nog de contouren van iets wat vroeger een gezicht moest voorstellen. Het water van het meer was laag en dat ondanks de volle waterstromen die uit de enorme ijskappen op de bergen in dit meer uit komen. Het landschap wisselde sterk deze dag. Het ene moment reden we langs grillige rotswanden en hoge watervallen en het andere moment was het net het landschap van een modelspoorbaan, lieflijk groen met een kabbelend beekje dat door het landschap stroomt.
De col de l 'Iseran met een hoogte van 2770 meter is de hoogste geplaveide bergpas van Europa.
Een prachtig uitzicht met sneeuw en veel stenen en een koud briesje. De col is genoemd naar het gebied l'Iseran. En dit gebied is weer vernoemd naar de rivier Isère. Op de weg naar beneden werden we gewaarschuwd. Hier bleek een heel stuk weg weggespoeld te zijn.
Het mooie dorpje Bonneval sur Arc hebben we alleen van uit de auto gezien. Het zag er erg pittoresk uit, maar soms moet je keuzes maken en wij wouden toch wel een beetje op tijd op een camping staan. Dit lukte in Termignon la Vanoise. Zo hadden we na het eten nog even tijd voor een ommetje door het dorp. De volgende dag vervolgden we onze route over de Route Grande Alps. Bij Bramans hebben we een uitstapje naar boven gemaakt naar het kerkje St. Pierre d'Extravache.
Dit kerkje wordt gezien als een van de oudste kerkjes in de Savoie en heeft zicht op de top van de berg “Dent Parrachee”met een piek van 3687 meter hoog. Dit kerkje staat symbool voor het christendom in de Savoie en stamt uit de 10e eeuw. In de resten van dit kerkje zijn nog delen te zien van een fresco uit de vroege 17e eeuw met Christus in Majesteit boven een voorstelling van de apostelen.
Na even tot rust gekomen te zijn op deze stille plek zijn we weer terug gereden naar Bramans om de Grande Route Alps weer te vervolgen. Bij het Fort Victor-Emmanuel hebben we de auto op de grote parkeerplaats neergezet. Hier was van alles te doen. Een groot klimpark door de bomen en de mogelijkheid om met een kabelbaan van de ene kant naar de andere kant van de kloof te gaan. Wij hebben onze benen op de grond gehouden en zijn via een burg over de gorges du Diable naar de overkant gegaan.
Na een steile wandeling kwamen we bij het fort Victor-Emmanuel aan. Ze waren hier druk aan het renoveren en het leek erop dat ze er een hele happening van gaan maken.
De bedoeling was deze dag vroeg op een camping aan te komen, maar de camping die wij in St. Michel de Maurice aantroffen was voor ons allen afkeur. We hebben unaniem besloten om dan toch door te rijden en te kijken wat we tegen komen. Het volgende stuk van de route moest erg mooi zijn met een weg die over drie hoge bergpassen heen gaat. De eerste pas was de Col du Telegraphe. Deze col was 1570 m hoog. Wel mooi, maar niet spectaculair.
De volgende pas was col du Galibier met een hoogte van 2645 m en een adembenemend uitzicht.
Voor deze col werd de route voor campers en caravans omgeleid onder de col door. Onze camper viel binnen de grenzen van wat wel over de col heen mag. Op zo'n moment is onze camper ineens een personenauto en mag die door.
Het was net of je op het dak van de wereld staat met een prachtig uitzicht over de grillige bergketens met de besneeuwde toppen en de gletsers om je heen.
De volgende pas was de col du Lautaret met een hoogte van 2057m. Hier was een camperplaats waar campinggedrag blijkbaar was toegestaan, want overal zaten mensen voor hun camper en stonden de BBQ's buiten te branden.
We hebben een plekje aan de rand van de camperplaats opgezocht, zodat we vrij stonden en een ongekend mooi uitzicht hadden op de bergwand met sneeuw die oranjerood kleurde toen de zon onder ging.
De kids hadden hier vlot aanspraak en zijn met de buurman en zijn hond aan de wandel geweest.
De volgende ochtend stonden we op terwijl de zon over de bergtop gleed. Nadat we bij het restaurant op de hoek een brood hadden gehaald hebben we onze route weer vervolgd. Onze planning was om naar Briançon te gaan. En dat was ook maar goed ook, want de andere kant op bleek afgesloten. Wij dachten dat het voor de tour de France was afgezet maar later bleek hier een stuk van een berg gebroken te zijn en die dreigde in een stuwmeer te schuiven met kans op een vloedgolf tot gevolg.
De vestingwerken in Briançon vielen wat tegen. Het zag er indrukwekkend uit en bestreek een groot gebied maar alles zat op slot. Na een paar dichte deuren geprobeerd te hebben zijn we maar weer verder gegaan. Via een hele serie haarspeldbochten en prachtige uitzichten kwamen we over de Col d'Izoard van 2360 meter hoog.
Aan de andere kant van de col werden we verrast door een klein stukje woestijn. De omgeving hier was oranje en aan beide zijde van de weg rezen zandpiramides uit de grond.
De weg naar Guillestre leidde ons langs de Gorges du Guil. Een smalle indrukwekkende weg met veel tunnels, bochten en overhangende rotsen. Deze weg valt onder Europa's meest spectaculaire wegen. In de diepe kloof naast de weg stoomt het ijsblauwe water van Le Guil.
Guillestre bleek een toeristische plaats welke zeker door de Nederlanders ontdekt waren. De prijzen van de campings waren hier ook na. We hebben op een van de vele campings een plekje gevonden in de hoek van de camping langs een klein riviertje. Nadat we ons plekje ingenomen hadden hebben we nog even een duik genomen in het zwembad naast de camping.
De volgende dag hebben we in de omgeving rondgetoerd. En zo kwamen we uit bij de warmwater bronnen van Phazy.
Het water hier heeft een constante temperatuur van 28°C en is zwavelhoudend. We hebben hier even in rond gedobberd en zijn toen verder gereden naar Fontaine Pétrifiante de Réotier. Ook hier was een warmtebron.
Deze lag meer in de bossen en was veel mooier om te zien. Het water hier moest een contante warmte hebben van 22°C. Alleen kon je hier niet in het water. Vervolgens zijn we de weg verder omhoog gereden. De verharde weg ging over in een onverharde weg en werd steeds smaller. We hebben spannende momenten gehad en kwamen zelfs een auto tegen die langs de rand hing met twee wielen van de weg. We zijn doorgereden tot een hoogte van 1800 meter. Hier was een beekje waar we ons broodje hebben weggewerkt tussen de vele vlinders die ons hier begroeten.
's Avonds konden we genieten van de animatie op de camping. Er was een dansvoorstelling met Afrikaanse dans. Later was er de mogelijkheid om zelf mee te dansen. En zo werd het al dansend later en later.
Onderweg naar Barcellonnet kwamen we langs het fort de Tournoux.
Dit fort wat ligt op de zijkant van een berg werd gebouwd tussen 1843 en 1900. Het had als doel Frankrijk te verdedigen tegen een invasie van Italië. Het lijkt op een Tibetaans klooster in de bergen boven de Ubaye vallei en staat bekend als “Militaire Versailles van de 19e eeuw”. Het fort bestaat uit verschillende vestingwerken waaronder enkele geschutbatterijen die in kracht en omvang niet onder doen voor het hoofdfort. De verschillende niveaus van dit fort variëren van 1300 tot 2000 meter hoogte.
Nadat we in Barcelonette de boodschappen haden gedaan zijn we de route gevolgd richting de Col de la Bonnette van 2806 meter hoog. De route leidde ons door het National Park du Mercantour.
Dit hooggebergtepark heeft meerdere bergtoppen die richting de 3000 meter gaan en zelfs 2 pieken die daar overheen gaan. Het grootste deel van dit park ligt boven de boomgrens. Je hebt hier prachtige vergezichten over de vlaktes met kleine meertjes en de vlaktes met eeuwige sneeuw. Dit alles wordt omgeven door een ruige omgeving. De Col de la Bonnette is de hoogste berijdbare weg van Europa.
Campers en caravans worden al eerder om de col heengeleid, maar met onze bus konden we prima over de col heen.
Aan de andere kant van de col lag een spookstadje. Dit stadje stamde uit de WO2.
De weg langs de rivier de Tinée was een prachtige route omgeven door rode rotswanden en steile kloven. Onderin stroomde het helder blauwe water van de Tinée.
In Commune de Valdeblore vonden we een camping met een vriendelijke campingbaas en sanitair wat keurig schoon was. Toch bleek al gauw dat ons bezoek niet zo heel erg plezierig zou verlopen. Wij waren voornemens om deze avond de BBQ aan te steken. Blijkbaar waren onze buren in de stacaravans hier minder blij mee. Want nadat we enkele “omwonenden” naar voren hadden zien lopen kwam de campingbaas eraan. BBQ'en mocht hier niet. Toen we hem uitlegden dat dat voor ons betekenden dat we niet zouden eten werd er ergens een elektrische BBQ weggehaald. Heel aardig, maar zonder stroom zal deze het niet doen. En wij hadden geen stroom. Maar ook daar kon hij voor zorgen. Toen we het eten op hadden zouden we de slaaptent voor de kids uitklappen. Maar ook dit leidde tot problemen. Wat het probleem precies was weten we niet. Eerst dachten we dat we de tent misschien nog moesten betalen. Dus weg gaven de beste man geld. Maar dat kwam hij even later weer terug brengen. Dat was het probleem niet. Zijn talenkennis reikte niet verder dan Frans en dat was nou net de taal die wij niet spraken. Na veel heen en weer gedoe konden we de tent dat laten staan.
Eindelijk zaten we s avonds met een goed glas wijn na te genieten van de maaltijd en de dag vergezeld van vuurvliegjes die rond ons heen vlogen.
De volgende ochtend hebben we nadat we hadden opgebroken in het dorp eerst brood gehaald. Het was vandaag de 14e Juliette. Overal waren festiviteiten aan de gang. Onze weg kronkelde door naar Sospel.
Deze stad dateert uit de 5e eeuw en was toen een halteplaats op de koninklijke weg van Nice naar Turijn. In de stad is nog steeds de oude tolbrug te vinden. In de tweede wereldoorlog is deze brug en ook een groot deel van de stad door de Duitsers gebombardeerd om zo het contact tussen het Franze Verzet en de Italianen te voorkomen. Er zijn nog ruines te vinden van een toren en een deel van een kasteel en de 14e eeuwse stadsmuren.
Vanuit Sospel reden we door naar Menton. Een stadje op de grens met Italië. Nadat we een frisse duik in de Middenlandse zee hadden genomen hebben we de camping van Menton opgezocht. We hadden gelezen dat dze camping alleen voor tenten was en dat er een uitzondering werd gemaakt voor de VW bussen. Dat zou betekenen dat ook wij op deze camping mochten staan.
De camping was een terrassencamping gelegen tussen de olijfbomen en eucalyptus bomen welke een heerlijke geur verspreidden. We hebben een plekje gezocht helemaal boven aan op deze camping en keken zo neer op de drukte van de camping. Overdag was er het oorverdovende geluid van de cicades, maar wanneer het schemer werd waren zij stil. 's Avonds zijn we nog even voor de festiviteiten naar het stadje gewandeld.
Het vuurwerk hebben we vanaf de camping bekeken.
De volgende dag hebbben we nog even genoten van de Middelandse zee alvorens weer het binnenland in te gaan. Het genieten van de Middelandse zee viel overigens wat tegen, aangezien ik hier kennis heb gemaakt met een kwal.
Het was geen aangename kennismaking, maar gelukkig was er een aardige Fransoos die de tip gaf om de arm niet af te spoelen en goed onder het zoute water te houden.
Monaco waren we al door heen voordat we echt doorhadden dat we in dit kleine staatje waren. Het was erg druk en viel ons eigenlijk wat tegen. Maar we kunnen in ieder geval zeggen dat we er zijn geweest. Bij Nice hebben we de weg naar Villar sur Var genomen. Dit middeleeuwse stadje langs de Var ligt op een hoogte van 432 meter tegen de bergwand aan. Vanuit Puget rijdt er af en toe een stoomtreintje en wij wouden wel een glimp van de trein opvangen. Maar helaas reed hij de dag dat wij er waren niet. Maar onze nieuwsgierigheid bracht ons wel in de werkplaats waar de Iron Lady stond voor onderhoud.
De mensen waren erg enthousiast dat wij een kijkje kwamen nemen en lieten de kinderen zelfs de stoomtrein van binnen zien. Het stadje Entrevaux zag er ook uitnodigend uit. Toch hebben we deze laten liggen omdat we ook de Gorges de Daluis nog door wouden deze dag. Deze wereld van rode rotsen was erg mooi en de weg was erg spectaculair. Later hoorden we dat ook deze weg afgeraden werd voor caravans en campers. En daar konden we ons ook wel wat bij voorstellen. Vanaf de weg keek je af en toe diep de rode kloof in waar onderin het blauwe water van de Var stroomt. Vanaf het uitzichtspunt had je een mooi uitzicht op de waterval Clue d'Amen. De Gorges de Daluis is een van de langste en eenzaamste canyons in dit gebied.
We kwamen hier op een rustige camping aan de andere kant van de Pont de la Mariée te staan. Ook deze camping werd 's avonds opgelicht door vuurvliegjes. In Guillaumes Hebben we eerst rondgewandeld over de markt met streekproducten om vervolgens de wandeling door het dorpje naar het kasteel te maken. Een beste klim met dit warme weer.
Toen we bij het kasteel aankwamen bleken we er helemaal niet bij te mogen komen wegens instortingsgevaar. Wel een beetje jammer.
We hebben vervolgens de kronkelende weg naar Colmars genomen. Dit was geen beste weg, maar daar waren we al voor gewaarschuwd. Er ontbraken hele delen uit de weg.
Colmars les Alpes is een pittoresk bergdorpje met 2 forten en een vestingmuur om de stad. In het stadje zijn vele oude huizen en gezellige pleintjes te vinden wat het dorpje een gezellig karakter geeft.
Van hieruit kronkelde de weg door over de Col d'Allos. Dit was een hele smalle weg waar het al spannend werd als je een tegenligger kreeg. Dan kon je het beste een plekje zoeken en even wachten tot die voorbij was. Nog spannender word het als je twee grote campers (die hier overigens niet mochten rijden) hebt die elkaar moeten passeren op een plek waar dat gewoon weg niet gaat.
Uiteindelijk kwamen we weer veilig in Barcelonette aan. Hier wisten we inmiddels de winkel te vinden en hebben we onze voorraadkast weer gevuld. De route vanaf Barcelonette was door meer Nederlanders ontdekt. En meestal gaat de regel op dat waar veel Nederlanders zijn, de campings groot en duur zijn. En dat bleek hier inderdaad ook het geval.
Maar ons oplettende oog zag voor Le Lauzet sur Ubaye beneden aan de rivier enkele tenten staan. En dit bleek inderdaad een kleine camping.
Heerlijk rustig, fijne prijs, een eigen bron met verrukkelijk drinkwater en de mogelijkheid om verfrissing te zoeken in het water. We vonden een plekje in de schaduw van de appelbomen.
De volgende dag hebben we gebruikt om rustig aan te doen. We hebben heerlijk genoten van het spetteren in de Ubaye en zijn nog even het dorpje in geweest. Hier bleek een middeleeuwse brug te zijn over de Ubaye en ook het dorpje zag er gezellig uit.
Voorbij Gap hebben we de volgende dag een plekje gevonden om onze lunch op te eten. Het weer was drukkend en de lucht erg dreigend. We besloten toch om hier nog een wandeling door de bergen te maken. Door dat er een serie geocaches lagen wisten we dat we een ronde zouden lopen. Aan het einde van de wandeling begon het te onweren. We hoorden de donder rechts van ons de berg afrollen en links het dal in gaan. Een vreemde gewaarwording en ook wel een beetje eng.
De weg naar Grenoble was een steile weg met een daling van 12%. Dat betekende voor onze tegenliggers een steiging van 12% en er waren heel wat auto's die dat niet aan konden en langs de kant van de weg belandden met de motorkap omhoog. Vanuit Grenoble zijn we nog even uitgeweken naar het National Park Regional de Vercons in de hoop hier nog een mooie camping te vinden. Helaas was dit vergeefse hoop. De camping waar we terecht kwamen vroeg een hoge prijs en daarvoor kregen we de hele nacht tot aan het ontbijt discogedreun te horen. Op deze camping kregen we bericht van vrienden uit Nederland dat ze iets ten Noorden van ons zaten. We lieten het National Park voor wat het was en besloten we om de laatste dagen samen met hen nog door te brengen in Lods.
Hier zijn we nog naar de Source de Loue geweest. Vanuit een grot in een meer dan 100 meter hoge rotswand valt het water van de Loue naar beneden. We hebben het pad vanaf de bron langs de Loue bewandeld.
Heerlijk beschut in het bos langs de wild kolkende Loue bleek het toch nog een beste wandeling. Na de dag met een heerlijke BBQ te hebben afgesloten was dit ook het einde van de reis. De volgende dag zouden we in een ruk door naar huis rijden waar we 's avonds laat aankwamen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten