Dit jaar hebben we een
trip door Normandië gemaakt. Maar voor we naar Normandië gingen hebben we eerst
de hoofdstad Parijs bewonderd. De stad van de liefde met de IJfeltoren. We
kwamen op een grote, dure, lawaaierige camping terecht. Dat hielden we twee
nachten vol en toen zijn we gevlucht naar de rust van Normandië. De zee, de zon
(al kwam die pas een paar dagen na ons aan) en het strand.
Als eerste hebben we de
D-day stranden bezocht. We zijn in Honfleur begonnen en vandaar uit richting
het westen gereden.
En wat is het dan fijn dat
onze camper niet het grote formaat camper is. Want vaak waren de
parkeerplaatsen bij het strand afgezet met palen tot 2 meter. En laten wij daar
met onze bus nou net onderdoor kunnen. Het was soms wel even met de neus er
boven opstaan om te kijken of het pastte...
Naast het wandelen over het strand hebben we
ook een aantal musea en monumenten bezocht. De hoogtepunten waren toch wel La
Batterie de Merville , Arromanche en Pointe la Hoc.
En natuurlijk hebben we een bezoek gebracht
aan het Amerikaanse begraafplaats. Het was indrukwekkend om te lezen en te zien
wat zich hier heeft afgespeeld. Ook op de kinderen heeft het zijn impact gehad.
Van hieruit zijn we de kust verder gevolgd.
Eerst naar Barfleur, een mooi havenplaatsje en vandaar uit naar Cap Lèvy doorgereden.
Hier kun je heerlijk langs
de kust wandelen met prachtig uitzicht over de Atlantische Oceaan. Van waar je
ook mooi uitzicht hebt is Cap de la Hague. Hier beukt de oceaan tegen de
rotsen, hier heb je de meest krachtige getij stroom van Europa.
Vanaf
Cap de la Hague zijn we afgezakt naar Mont Saint Michel. Hier zijn we aan het
eind van de dag naar toe gegaan. We waren gewaarschuwd voor drukte. Gelukkig
waren we dit jaar vroeg in het seizoen, dus viel de drukte nog redelijk mee. Mooi
imposant zoals het daar ligt voor de kust en leuk om door heen te lopen.
Wij
kunnen zeggen dat we er zijn geweest, maar het trekt ons niet om nog een keer
heen te gaan.
We
hebben nog een stukje langs de kust van Bretagne getrokken. Een hele andere
kust dan Normandië. Uiteindelijk belandden we bij Saint Alban op een hele
rustige camping. Hier hebben we dan ook wel 3 nachten gestaan. We hebben de
afgelopen weken op de weekenden na elke dag door getrokken. Je ziet zo wel
veel, maar het was nu ook wel lekker om even een rust punt te hebben.
Hier hebben
we besloten we om toch terug te gaan richting Etretat. We wisten niet precies
wat we hier konden verwachten, maar hier moesten krijtrotsen zijn. Toen we hier
aankwamen en de bussen vol met mensen zagen en dat de camping boordevol stond kregen we toch even een beetje
kippenvel.
De volgende dag zagen we
waarom. Hier was dan de bekende olifantenslurf.
Helaas was het mistig en
zagen we niet zo heel veel. Gelukkig
klaarde het in de loop van de dag op en kregen we steeds meer te zien van de kalkrotsen.
Toen de zon erbij kwam zijn we nog even met de voetjes het water in geweest en
gekeken hoe de mensen uit het dorp zeevruchten zochten.
Tja en
toen zaten de 3 weken er alweer op en hebben we de tocht naar huis gemaakt. Met
nog een overnachting in Haybes in de Franse Ardennen kwamen we na bijna 32oo
kilometer weer in ons prachtige Groninger landschap terecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten